22/4/08

Cartas de preso Vaggelis Botzatzis y de tres compañeros fugados [Grecia]

(Via "Cruz Negra Anarquista/Anarchist Black Cross Salonica": abcsalonica@yahoo.gr).

Cartas de presos y de tres compañeros fugados [Grecia
]
(Cartas de Vangelis Botzatzis, y los 3 compañeros griegos a la fuga).
Vangelis Botsatzis fue puesto bajo custodia acusado de incendiar dos coches propiedad de una empresa de energia/electricidad. Se cree que la persona o personas que llevaron a cabo esta acción lo hicieron en protesta por la destrucción del medio ambiente y por la muerte de dos trabajadores en una de las plantas de dicha compañia.
Vangelis ha sido también acusado de meterle fuego a un banco y del incendio de un concesionario francés en solidaridad con los disturbios de jóvenes acontecidos en Francia.
Vagelis niega toda acusación en su contra y reitera su inocencia.

Podéis escribirle a la siguiente dirección:

Komoniti Juridical Prison (“Dikastikes Fylakes Komonitis”)
T.K. 69100
GREECE
Vangelis puede recibir mensajes cortos de apoyo escritos en ingles. Cuando le escribais recordad por favor que las autoridades mantienen medidas de control y censura sobre sus comunicaciones. Evitad escribir cualquier cosa que pueda ser considerada por los perros como “peligrosa”.

También informar de que los cargos exactos contra Vaggelis aún no se han decidido por falta de evidencias asi que tratad de no escribir nada que pueda influir sobre estos y empeorar su situación más de lo que ya esta.

1; CARTA DEL ANARQUISTA VANGELIS BOTZATZIS desde la prisión jurisdictional de Komotini (24/01/08):

Llevo ya dos meses encarcelado en los zulos de la democracia. En las prisiones efigies de la sociedad-prisión. Estoy en prisión preventiva por una lista de acusaciones inventada y que esta basada en el testimonio de un guardia de seguridad (quien afirma haber identificado la matrícula de mi coche) y del chantaje practicado inhumanamente sobre mi compañera por la policia secreta, quien después de una hora de detención e intimidaciones la amenazó para que firmase una declaración llena de mentiras. Después de unos pocos días mi compañera misma denunció y refutó esta declaración delante del individuo que la interrogó como producto de un claro caso de chantaje.

Me hallo pues, encarcelado bajo la ley anti-terrorista, una ley cuyo objeto es despojar de todo sentido cualquier práctica de Resistencia y acciones simbólicas con el propósito de presentarlas como una amenaza a la sociedad ocultando mientras tanto el hecho de que los verdaderos terroristas son aquellos que proponen y aprueban dichas leyes.

En este contexto, más ordenes de busca y captura han sido publicadas contra otros tres compañeros por la policia .

Nada de esto es nuevo para cualquiera que haya abierto sus ojos y no este aun poseido por ilusionones. Jueces, fiscales y policias interrogadores meten a gente en la cárcel antes de juicio siempre que pueden (en cada caso que les cae en las manos) y aprueban sentencias de por vida para ocultar su implicación en grupos para-judiciales quienes utilizan los 18 meses de prisión preventiva como castigo para aquellos casos que ellos saben bien que serían absueltos en los tribunales obedeciendo asi las ordenes de sus mandos.

La misma policia que humilla la dignidad humana en las comisarias, que dispara a sangre fria contra inmigrantes desarmados en las fronteras, que no duda en disparar a la cabeza para defender dinero “asegurado”, que “suicida” presos, que rocia con mierda química a todos y todas aquellas que deciden ir contra la voluntad de los gobernantes.
Medios de (in-) comunicación, partidos políticos, ministros, empleados millonarios… dan muestras de una objetividad que no constituye nada más que la voluntad de sus jefes.

Dignatarios que no dudan en venderse por dinero y una buena carrera profesional. Y junto a toda esta miriada de parásitos institucionales una difusa red social de informantes… camioneros, tenderos y pequeños comerciantes, guardias jurados, informantes anonimos cotidianos, defensores del “honesto sudor” de los bancos, empleados de seguridad publica o privada y otros uniformados… supervision, chivateo, control social por todas partes…

A través de todo este silencio y obediencia promovido por la autoridad hay aún algunos que se levantan y luchan con la mirada limpia y clara y que con paso seguro avanzan en el sendero de la insurrección.

Tanto dentro de los calabozos de la sociedad como en el interior de la sociedad-celda misma la lucha continua…

Libertad para los anarquistas Yannis Dimitriakis, Yiorgos Vousis-Vogiatzis, Marios Tsourapas, Hrisostomos Kontorevithakis, Nikos Kountardas.

Libertad para el luchador Vaggelis Pallis

Libertad para todos los presos y prisioneros.
2; CARTA DE LOS 3 ANARQUISTAS EN BUSCA Y CAPTURA:

Primera hora del Lunes 26 del 11 de 2007

El camarada Vangelis Botzatzis es arrestado por la policia uniformada mientras se encontraba en casa de su amiga en Ano Poli, Tesalonica. Su coche es confiscado. Lo llevan acto seguido a la comisaria principal de Tesalónica donde es retenido por un espacio de 48 horas en régimen de total aislamiento y sin ningun tipo de cobertura legal.
El mismo día, lunes por la mañana, y mientras los polis ya han entrado por la fuerza en el domicilio de Vangelis y sus amigos, su compañera es arrestada en su lugar de trabajo.
Por la tarde se suceden cuatro detenciones más de compañeros politicamente próximos a Vangelis. Dos de ellos fueron también detenidos mientras trabajaban y los otros dos en una cafeteria del centro de Salonica. Más tarde, ya durante la noche los cuatro son liberados mientras afuera de la comisaria en donde Vangelis y su compañera se encontraban aún detenidos tiene lugar una manifestación de solidaridad que congrega a unas 100 personas.

-Martes 27 del 11 de 2007: Despues de 35 horas de detención, la compañera de Vangelis es liberada. Alrededor del mediodía, el distrito de Ano Poli (la zona más extensa alrededor de nuestros lugares de residencia) es rodeada por las fuerzas policiales. Dos autobuses de antidisturbios son dispuestos en los límites del vecindario y decenas de policias de paisano, en moto y en coches patrulla atestan la zona de manera provocativa. En el transcurso de esa misma tarde se nos informa de que la unidad antiterrorista se encuentra invadiendo y registrando nuestros domicilios. En uno de ellos la policia entra ilegalmente prescindiendo de la presencia de un abogado mientras en la otra casa un compañero es arrestado y posteriormente liberado en unas pocas horas. Estos hechos nos dejan claro que la policia esta recurriendo al juego sucio contra nosotros para fabricar presuntas “culpabilidades”.

-El miercoles 28 del 11 de 2007 una insustantial e inventada confesión de la amiga de Vangelis, producto de un descarado chantaje, amenazas y presión psicologica, da lugar a una desproporcionada e incredible lista de cargos en contra de Vangelis a la vez que motiva el que contra nosotros se lanzen tres ordenes de busca y captura.
Los cargos de que se nos acusa son 5 delitos mayores y otros 3 de diverso orden, en concreto incendio, explosiones, asociación subversiva, construcción y posesión de material explosivo, daños a la propiedad privada, formación de grupo criminal, acciones terroristas en grupo y posesión ilegal de armas.

Vangelis niega todos los cargos afirmando a la vez su condición de anarquista y es recluido en la prision judicial de Komotini. Del mismo modo, nosotros 3 tampoco aceptamos ninguno de los cargos.
Los Media en un incredible y admirable acto de colaboracionismo con los agentes de la autoridad entran en acción y dan publicidad al suceso. En los periodicos Makedonia, Ethnos y en los canales televisivos Mega, ET3, Alter, Alpha se difunden nuestras fotografías. Solo faltaba la palabra “wanted” al pie de cada foto. Se anuncia que una recompensa monetaria sera dispensada para cualquier advenedizo confidente.

En medio de esta atmosfera enrarecida y con serias dudas desde el principio los tres escogimos escapar. Una opción tan consciente como política. Nosotros somos anarquistas y como tales somo conscientes de como es el mundo alrededor nuestro. Para nosotras la lucha por la libertad es el único camino. Las etiquetas de “culpabilidad-inocencia”, “etico-no etico”, “bien-mal” nunca nos merecieron reconocimiento ni respeto, y no vamos a empezar ahora a tenerselo. Así es como hemos preferido escoger el no ser victimas de la autoridad, de procesos, leyes, austeridad o clemencia.
Nosotras nos realizamos como seres políticos que pertenecen al movimiento anarquista-revolucionario. Nuestra participación en esto es una manera de existir en el presente sin tener que esperar resignados por el paraiso de justicia social en la tierra sino proponiendo la rebelión diaria y la ruptura entre instituciones y relaciones con el objeto de retomar la dignidad humana.
Existimos en una condición de día a día, sin evangelizar acerca de un “mañana mejor”, vivimos en la lucha por el hoy al tiempo que proponemos y buscamos perspectivas de futuro. Consideramos el tríptico “ayer-hoy-mañana” como el comienzo de un fertil campo para la crítica. Aprendemos de nuestros errores y nos alejamos de ellos.
Nosotros llevamos a cabo nuestra existencia y realización como enemigos de lo existente. Activamente nos levantamos frente a todos esos que reflejan esta sociedad, a quienes vemos como un todo y no solo como sus factores e instituciones de gran autoridad sino como el conjunto de sus chiflados ciudadanos. Esos que con su “neutral” actitud, que no tiene nada de neutral en realidad porque silencio hace tiempo que equivale a complicidad intentan ganarse un buen puesto dentro de un sistema organizado en una compleja red de “micro-autoridades”. Todos esos que voluntariamente hacen su papel de ciudadanos legalistas y conscientes chivatos en un contexto donde los gobernantes, las leyes y el orden ganan poder etico de la misma manera que la obediencia a la muerte en los modernos cementerios sociales.
Siempre fue, es y sera nuestra eleccion el ir contra y a traves de toda esa basura, y nuestra razón no es otra que la de nuestra propia vida y libertad. Nadie más que nosotros puede determinar esto.
Fuimos, somos y seremos los que atacan a este mundo que lo único que puede ofrecer no es sino apatia, “seguridad” y auto-esclavitud.
Nunca nos comprometimos ni lo hariamos con este Viejo Mundo porque nunca hemos poseido nada dentro del corral de la autoridad. Porque nuestra dignidad nunca nos dejaría seguir por decisión propia la táctica de ser la oveja en espera de ser descuartizada en el matadero. Porque conocemos demasiado bien a nuestra “casta” democracia, la democracia del totalitarismo, del control y la “seguridad insegura/inseguridad”. Porque somos humanos y no renunciaremos nuestra libertad a ningún precio.
Os vemos en ese teatro que vosotros llamais Tribunales…

EN LA SENDA HACIA LA LIBERTAD, NADA HA TERMINADO,
TODO CONTINUA
LIBERTAD PARA EL CAMARADA VAGGELIS BOTZATZIS.


Dimitra S, Kostas H, Ilias N.

4/4/08

Η υπόθεση του Eric McDavid

O Eric McDavid (γεννηθείς 7/10/1977) είναι ένας αμερικανός αναρχικός, δραστήριoς σε περιβαλλοντικούς αγώνες.

Στις 13 Γενάρη 2006, Ο Eric, ο Zachary Jenson και η Lauren Weiner συνελήφθησαν στο Auburn της Καλιφόρνια κατηγορούμενοι για "συνωμοσία με σκοπό την καταστροφή δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας με εκρηκτικά ή εμπρησμό". Είκοσι μήνες αργότερα, ο Eric δικάστηκε μόνος του. Εντωμεταξύ, οι Weiner και Janson είχαν συμφωνήσει να συνεργαστούν με την κυβέρνηση με μια σειρά τρόπων, μεταξύ των οποίων και να καταθέσουν εναντίον του Eric στη δίκη του. Η Weiner ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με το FBI μια βδομάδα μετά τη σύλληψή του και αφέθηκε ελεύθερος με 1.2 εκ. δολάρια ως εγγύηση. Έξι μήνες αργότερα, αφού προηγουμένως δεν είχε γίνει δεκτή αίτηση αποφυλάκισής του, με το σκεπτικό ότι αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, ο Jenson συμφώνησε να συνεργαστεί και αποφυλακίστηκε με 40.000 δολάρια εγγύηση. Ο Eric παρέμεινε στη φυλακή, όπου επιπλέον αγωνίστηκε για να παρέχονται και χορτοφαγικά γεύματα. Μετά από τέσσερεις μήνες πίεσης από αλληλέγγυους/ες και 2 βδομάδες απεργίας πείνας, κατάφερε να του δίνονται χορτοφαγικά γεύματα, αλλά μια βδομάδα πριν τη δίκη, κόπηκαν ξανά, προκειμένου να του "σπάσουν τον τσαμπουκά". Από τότε δεν του έχει ξαναδοθεί χορτοφαγικό γεύμα, ενώ βρίσκεται στην απομόνωση από την μέρα της σύλληψής του.

Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση, η δίκη του Eric ξεκίνησε στις 10 Σεπτέμβρη, μέσα σε ένα θεατρικό κλίμα, με βεβιασμένες και απαράδεκτες αποφάσεις, όπου τα ψέμματα ήταν ολοφάνερα.

Την παράσταση αυτή άνοιξε η σταρ της κυβερνητικής καταστολής: η μάρτυρας κατηγορίας "Anna", μια νεαρή γυναίκα που πληρώθηκε 65.000 δολλάρια από το FBI για να παγιδεύσει τον Eric και τους συγκατηγορουμένους του. Η Anna, που ήταν 17 ετών όταν ξεκίνησε να δουλεύει για το FBI, παραδέχτηκε επανειλημένες φορές στη δίκη ότι λέει ψέματα. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να μην αποκαλυφτεί η αλήθεια, η κατάθεση της Anna απέδειξε ότι αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την "συνωμοσία" κι ότι χωρίς την ίδια και τους πατρώνες της στο FBI, δεν θα είχε υπάρξει ποτέ τέτοια. [Με λίγα λόγια, η Anna πλησίασε τους τρεις σε μια περιβαλλοντική εκδήλωση και τους κάλεσε σπίτι της (το οποίο είχε καλωδιώσει το FBI) να συζητήσουν. Εκεί τους πρότεινε να καταφύγουν σε μια σειρά εμπρησμών].

Οι δυο άλλοι μάρτυρες-κλειδιά για την κυβέρνηση ήταν οι πρώην συγκατηγορούμενοι του Eric, και οι δυο τους δήλωσαν ότι δέχτηκαν να συνεργαστούν με τις αρχές λόγω της "έκπτωσης 75%" (επί της ποινής) που υπόσχονται οι ομοσπονδιακοί στους "μεταμελημένους". Επίσης κατέθεσαν ότι η δίκη τους αναβλήθηκε για μετά τη δίκη του Eric, ώστε να δει η κυβέρνηση πως θα τα πάνε εναντίον του, και να ορίσει μετά την έκπτωση της ποινής τους...

Μετά από 6 μέρες, το δικαστήριο αποφάσισε να μη δεχτεί τον ισχυρισμό ότι ο Eric θα πρέπει να κατηγορηθεί γι αυτά που του αποδίδουν οι 2 κι όχι για όλα όσα κατηγορείται, κι έτσι από μια μέγιστη ποινή πέντε ετών, πέρασε σε μια μέγιστη 20 ετών.

Ένα άλλο θέμα που τέθηκε ήταν αυτό της "προδιάθεσης". Ο δικαστής ισχυρίστηκε ότι η προδιάθεση του Eric να καταφύγει σε παράνομες ενέργειες υπήρχε από τα 2005, δηλαδή πριν τη σύλληψή του, όμως σχεδόν ένα χρόνο αφότου γνώρισε την Anna, η οποία και τον παγίδευσε.

Δυο μέρες μετά, ο Eric κρίθηκε ένοχος.

Από συζητήσεις του δικηγόρου του Eric με τους ενόρκους προέκυψε ότι:

Ήθελαν να απαλλάξουν τον Eric, αλλά ένιωθαν ότι δεν ήταν δυνατό, λόγω των οδηγιών του δικαστή σχετικά με την πρώτη επαφή και την προδιάθεση του κατηγορουμένου.

Θεωρούσαν την Anna επαίσχυντη, και δεν πίστευαν ούτε μια λέξη της αν δεν υπήρχε καταγραφή σε κασσέτα.

Αηδίασαν από τη συμπεριφορά των πρακτόρων του FBI και δεν δίστασαν να το δηλώσουν μπροστά τους. Αν και κάποια από τα στοιχεία αυτά είναι ενθαρρυντικά για τον Eric και την υπόθεσή του, είναι εξωφρενικό να γνωρίζεις ότι ο Eric θα ήταν σήμερα έξω, αν δεν υπήρχε αυτή η δικαστική οδηγία (περί προδιάθεσης). Ωστόσο, κάτι τέτοιο ίσως ωφελήσει τις διαδικασίες έφεσης που θα ασκήσει ο Eric μετά τον πρώτο χρόνο.

Δεν προκαλούν έκπληξη τα διάφορα ψέμματα που παρέλασαν από τα ΜΜΕ, όσον αφορά υποτιθέμενες απειλές του Eric ενάντια στην Anna για τη ζωή της, οι οποίες βασίζονται μόνο στα λεγόμενα μιας επαγγελματίας ψεύτρας, και δεν τεκμηριώνονται από τις κασσέτες που υπάρχουν καταγεγραμμένες οι σχετικές συνομιλίες τους.

Η δίωξη του Eric δεν μπορεί να ειδωθεί παρά σαν κομμάτι της επίθεσης της αμερικανικής κυβέρνησης στον ριζοσπαστικό οικολογικό χώρο, γνωστή ως "Green Scare". Αυτό που διαφοροποιεί την υπόθεση του Eric, ωστόσο είναι ότι δεν υπάρχει κάποια παράνομη πράξη να του αποδίδεται, παρά μόνο η κατηγορία για "συνομωσία" με σκοπό την διάπραξη μιας τέτοιας. Πρόκειται στην ουσία για μια νέα κατηγορία ποινικών αδικημάτων, τα "though crimes" (σε ελεύθερη μετάφραση "διάθεση για έγκλημα"). Κάτι τέτοιο γίνεται ξεκάθαρο με την εισαγγελική αναφορά στη σχέση του Eric με την αντιεξουσιαστική κολλεκτίβα Crimethinc. ως πιστοποιητικό στοιχείο της ενοχής του.

Κάτι τέτοιο ενισχύεται από τη δεκαπεντασέλιδη δικαστική αναφορά εναντίον του Eric, όπου λέξεις όπως "αναρχικός", "αναρχία" ή "αναρχισμός" εμφανίζονται από 26 φορές μαζί με πολυάριθμες αναφορές στην Crimethinc., τη λαθρεπιβίβαση σε τρένα ή το οτοστόπ προς διάφορες πολιτικές εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις, επικεντρώνοντας στην αναρχική πολιτική συγκρότησή του και κυρίως στα γραπτά ενός συγγραφέα, του Derrick Jensen, που σε ένα σημείο του κειμένου τον μπερδεύουν κιόλας με τον Zachary Jenson, συγκατηγορούμενο του Eric. Το δικαιολογητικό της απόρριψης της αίτησης αποφυλάκισης του Eric ήταν με λίγα λόγια ότι ανέβαινε σε τρένα χωρίς να πληρώνει εισιτήρια, έκανε οτοστόπ, και "ζούσε στο δρόμο". Το πειστικότερο επιχείρημα για την "προδιάθεση" του Eric ήταν ότι είχε διαβάσει μια συνέντευξη του Derrick Jensen και την μοιράστηκε με άλλους. Το όλο ζήτημα έχει να κάνει με την τρομοκράτηση ανθρώπων που αναζητούν τρόπους απελευθέρωσης, να τους πανικοβάλλει και να τους εξουθενώσει.

Η υπόθεση αυτή καθιστά σαφές το σε ποιο σημείο είναι πρόθυμο να φτάσει το κράτος προκειμένου να κατασκοπεύσει και να καταστείλει ανθρώπους βάσε των πολιτικών πεποιθήσεων και του τρόπου ζωής τους.

Συνεχίζουμε να αναπνέουμε. Συνεχίζουμε να πολεμάμε.

***

Περισσότερες πληροφορίες: sacprisonersupport@riseup.net; www.supporteric.org.

Γράμματα υποστήριξης: Eric McDavid, X-2972521 4E231A, Sacramento County Main Jail, 651 I Street, Sacramento, CA 95814.

Βλέπε επίσης: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=772964
Σχετικά με την "Anna": http://www.infoshop.org/inews/article.php?story=20060608231344890
Ιστοσελίδα υποστήριξης του Eric: http://supporteric.org/

Σύλληψη 17χρονου για δράσεις ενάντια στην ανάπτυξη (ΗΠΑ)

Ο 17χρονος Michael Sykes, συνελήφθη κατηγορούμενος για εμπρησμό δυο νεόδμητων συγκροτημάτων πολυτελών κατοικιών προκαλώντας ζημιές άνω των 500.000 δολαρίων. Οι μπάτσοι δήλωσαν ότι πυρπόλησε επιπλέον ένα σούπερ μάρκετ και κατέφυγε σε μια σειρά βανδαλισμών (μικροζημιές, κλοπή και πυρπόληση αμερικανικής σημαίας, σπρέυ με α σε κύκλο). Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες. Σύμφωνα με την αστυνομία, κίνητρο του Michael ήταν η αγανάκτισή του για την καταστροφή της τοπικής χλωρίδας με σκοπό την πολεοδομική επέκταση.

Επικοινωνία και γράμματα συμπαράστασης:


Michael W. Sykes
100 East 2nd St
Monroe
Michigan 48161
USA

The case of the 27 activists of Parnitha (Athens, 2007)

Ok, This isn't exactly news. It is a report on the case of the 27 activists prosecuted for an eco-action in Parnitha mountain, near Athens, back at 2007. They are all free without charges, though I thought since this contact wasn't active at the time, there should be a report on that even now, for archive use.
***

Sunday, July 29 2007, one month after the destructive sprawl arson at Parnitha mountain, Athens, 27 activists got arrested near the mountain, accused for a symbolic attack with paintbombs against the "Mont Parnes" casino, earlier that day.
The casino is built within the natural forest of Parnitha, and remained untouched during the arsons that destroyed a large part of Greece's forests and wildlife and costed more than 67 people their lives, since the local firemen were sent to protect the casino's infrastructure and not the forest. The casino is even planning its expansion inside the damaged forest area, a part of wich (around 20.000 acres) was donated to the casino by the Greek government, right after the arsons, so as to "protect" it. The casino belongs by 51% to a Greek state's agency, and by 49% to private companies, mainly "Regency Entertainment-BC Partners".
Two days before that, an "Open Assembly from Strefis hill" organised a march in the forest and blockaded the casino's teleferik, facing intense police pressure.
On the 29th, the police mobilised riot-policemen, police cars, helicopters and special police squads. This operation resulted in the arrest of 27 activists, who were beaten while hand-cuffed. Inside GADA (Athens police headquarters), they were tortured and deprived of any phone calls, even to their lawyers. After their strong dissent inside GADA, and the gathering of supporters outside the building, those injured heavily were sent to a hospital, and the police announced the accusations against the 27.
On Monday 30, the 27 activists appeared before a district attorney. The riot police, outside the jury, attacked supporters gathered but was repelled succesfully.
The activists, in a communique they circulated on August 5, signed "The deers of Parnitha" state they decided to act against the casino "recognising the fact that its presence is irrelative and totally competitive to the natural forest, and that it is needed to kick it out and prevent its expansion. That's why this paint attack was a symbolic, fair and posetive action aiming to contribute in the awakeningof an equal social justice". They also mention that "The day we climbed up the mountain was when a provocative declaration of a goofy celebrity of the ruling class named Aris Spiliotopoulos, parliament member of New Democracy, accusing the anarchists for the forest arsons" and that "as friends of the forest and the mountain of Parnitha we couldn't limitate to the protests that took part in the city, we went up to the place of the crime, where the forest was burnt and the monstrous casino raised among thousands of burnt trees. Thus, the morning of Sunday, June 29 we realised an intervention outside Regency Casino at Parnitha, lifting a banner writing "Kick the casino out of Parnitha" and chanting slogans as "Our rage won't be put out - kick the casino out", "Either a casino or a forest, take your roulettes and go home", while the security guards run away inside the casino from where they kept watching us, once they realised they 're not in danger. During the intervention, red paint (symbolizing the blood of innumerable animals lost during the last fire) was thrown at the entrance and the front walls of the casino, and slogans were spray painted on them, against the presence of the casino in the forest. Then, after our intervention and the symbolic attack against this church of gambling, and after we passed through the burnt zones, we continued our route through passages inside the forest zones and the streams of our beloved mountain, while above us two police helicopters were looking for us, and police units with buses, jeaps and motorbikes, riot policemen, crime units, special police forces, frontier patrols and undercover policemen where hunting us. We are also aware of the fact that the chief leaders of the Greek police went up the mountain and settled outside a refuge at "Bafi" where they headed the whole operation asking desperately for the arrest of all those that "dared to hit the casino".
According to witnesses, local municipality officers but also a few residents helped the police spot them.
On Monday, January 7, around 30 persons occupied a radio station in Athens and transmitted messages of solidarity to the 27 arrestees. Meanwhile, many groups around Greece circulated posters and communiques in solidarity to the 27 activists.
On January 10, the 27 activists faced a jury in Athens, where more than a hundred supporters attended. All 27 were found not guilty for the accusations concerning throwing paint at the casino, while two of them were found guilty for "dissobedience" and set on parole because they denied to give their identity while they were under arrest. After the trial, while they were leaving the jury, the cops tried to stop the two claiming they had to pay around 70 euros for extra jury expenses, though supporters from the audience intervened so they managed to leave without paying anything.
The 27 are set free, without charges.

***

Also check out some photos of the marches at Parnitha:
at athens IMC
Of the paint attack against the casino:
at indy.gr
Of a march, at the site of the Open Assembly at Strefis hill:

Earth Liberation Prisoners Support! - Greece
http://greekelp.blogspot.com

Ακόμη ένας πρώην ακτιβιστής συνεργάζεται με το FBI

Το ELP αποσύρει κάθε στήριξη από τον αμερικανό πρώην ακτιβιστή της Earth First! Frank Brian Ambrose, ο οποίος δήλωσε ένοχος σε κατηγορία για συνωμοσία με σκοπό τη διάπραξη εμπρηστικής επίθεσης. Παραδέχτηκε επίσης τη συμμετοχή του σε έναν εμπρησμό του 1999 από το ELF ενάντια στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Michigan, κατονομάζοντας άλλους τέσσερεις ανθρώπους εμπλεκόμενους στην ίδια υπόθεση. Το ίδιο, όσον αφορά έναν εμπρησμό ενάντια σε μια εταιρία ξυλείας το 2000, και πάλι κατονομάζοντας τέσσερεις ακόμη ανθρώπους. Ακόμα, παραδέχτηκε τη συμμετοχή του σε έντεκα ακόμη ενέργειες του ELF μεταξύ του 1999 και του 2003 και συμφώνησε να συνεργαστεί με το FBI στις έρευνές του, δεχόμενος να καταθέσει εναντίον τρίτων.

Σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του, δεν θα του αποδοθούν άλλες κατηγορίες πέραν της συνωμοσίας με σκοπό τη διάπραξη εμπρηστικής επίθεσης (5-20 χρόνια φυλάκισης)

Περισσότερα, στα αγγλικά, στο:
http://midwestgreenscare.files.wordpress.com/2008/03/plea-agreement-frank-ambrose.pdf