Για τους 9 του MOVE

Πηγή: http://www.spiritoffreedom.org.uk/
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.onamove.com/

Για επικοινωνία με το MOVE:

MOVE
P.O. Box 19709
Philadelphia, PA 19143
610-499-0979.
onamovellja@aol.com
Η μπροσούρα "20 Years on the Move" [ PDF ] [ Text ]

Οι 9 του MOVE είναι 9 αθώοι άνδρες και γυναίκες, φυλακισμένοι από το 1979, μετά από μια μαζική επίθεση της αστυνομίας στα γραφεία του MOVE στο Powerton Village της Philadelphia (7 χρόνια πριν το κράτος αποφασίσει τελικά να τα βομβαρδίσει, δολοφονώντας επι τόπου 11 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 5 παιδιών)

Το πιστεύω του MOVE είναι η ζωή. Τα μέλη του MOVE ακολουθούν τις διδασκαλίες του John Africa. Τα μέλη του MOVE έχουν μια ακλόνητη πίστη στις ιδέες τους. Αυτή η δέσμευση τους ενώνει, τους δίνει δύναμη, τους κάνει μια οικογένεια, παρά τα χρόνια εξωτερικά προβλήματα.

Στις 8 Αυγούστου του 1978, έλαβε χώρα μια στρατιωτική επιχείρηση του Αστυνομικού Τμήματος της Philadelphia, υπό τη διεύθυνση του δημάρχου Frank Rizzo. Ήταν το αποκορύφωμα πολλών ετών αστυνομικής βίας ενάντια στο MOVE, ενώ η φήμη του Rizzo για το ρατσισμό του και την κατάχρηση εξουσίας εναντίον των πολιτών είναι μνημειώδης.

Στη διάρκεια της επίθεσης, χρησιμοποιήθηκε βαρύς εξοπλισμός προκειμένου να γκρεμιστούν τα οδοφράγματα γύρω από το σπίτι, και η αστυνομία εισέβαλε, ενώ μονάδες των SWAT είχαν αποκλείσει κάθε πιθανή έξοδο. Τα μέλη του MOVE υποχώρησαν προς το υπόγειο, το οποίο οι μπάτσοι πλημμύρισαν με αντλίες νερού. Καθώς η στάθμη του νερού ανέβαινε, τα μέλη του MOVE κρατούσαν τα παιδιά και τα σκυλιά του σπιτιού πάνω από το νερό.

Ξαφνικά η αστυνομία άνοιξε πυρ και γάζωσε με σφαίρες ολόκληρη την περιοχή. Ο αστυφύλακας James Ramp χτυπήθηκε από μια σφαίρα και πέθανε.

Οι ενήλικες του MOVE βγήκαν από το σπίτι κρατώντας τα παιδιά τους στα χέρια μέσα από σύννεφα δακρυγόνων και συνελήφθησαν αμέσως. Κανείς τους δεν πυροβόλησε και κανένας δεν είχε όπλα στην κατοχή του. Όλοι τους χτυπήθηκαν και βασανίστηκαν. Ακόμα και οι τηλεοπτικές κάμερες κατέγραψαν το βίαιο ξυλοδαρμό του Delbert Africa από τους αστυνομικούς. (Τρεις από τους τέσσερεις αστυνομικούς παραπέμφθηκαν σε δίκη και αθωώθηκαν παρά τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία). Ο Δήμος ανέλαβε να γκρεμίσει και να εξαλείψει τα ερείπια του σπιτιού την ίδια μέρα, καταστρέφοντας κάθε αποδεικτικό στοιχείο.

Οι 9 του MOVE καταδικάστηκαν σε 30 - 100 χρόνια ο καθένας, κατηγορούμενοι για το φόνο του αστυφύλακα James Ramp. Οι αναφορές από την αυτοψία δείχνουν ξεκάθαρα ότι η σφαίρα που χτύπησε τον Ramp κινήθηκε από πάνω προς τα κάτω. Τα μέλη του MOVE βρίσκονταν στο υπόγειο του σπιτιού, κάτω από το επίπεδο του δρόμου, κάτι που το κάνει βαλλιστικά αδύνατον να έχουν ρίξει τη σφαίρα αυτοί...

Στην πραγματικότητα, τα 9 μέλη του MOVE καταδικάστηκαν επειδή ήταν μέλη του MOVE. Οι κατηγορίες για φόνο ήταν στημένες. 12 ενήλικες συνελήφθησαν, μεταξύ τους 2 υποστηρικτές του MOVE και ένα μετανοημένο μέλος του MOVE που αφέθηκαν ελεύθεροι. Στην προδικαστική εξέταση, ο δικαστής είπε στην μία τους: "Δεν έχω κάποια απόδειξη ότι είσαι μέλος του MOVE" και την άφησε να φύγει. (Η Consuewella Dotson αρνήθηκε να αποκηρρύξει το MOVE, οπότε δικάστηκε ξεχωριστά και καταδικάστηκε σε 10 - 20 χρόνια. Βγήκε με αναστολή στα 1994 μετά από σταθερή δημόσια πίεση). Ο Merle Africa από τους 9 του MOVE πέθανε φυλακισμένος στις 13 Μαρτίου μετά από 20 χρόνια άδικης φυλάκισης.

Μετά τη δίκη, στα 1980, ο δικαστής Malmed είπε: "Τους δίκασα σαν μια οικογένεια, και τους καταδίκασα σαν μια οικογένεια". Όταν εμφανίστηκε σε ένα ραδιοφωνικό σόου μια μέρα αργότερα, ένας ακροατής ρώτησε "Ποιός σκότωσε τον James Ramp;" στο οποίο ο Malmed απάντησε "Δεν έχω ιδέα"... Ο ακροατής αυτός ήταν ο Mumia Abu Jamal, ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που έκανε ακριβείς ανταποκρίσεις για την υπόθεση του MOVE. Ο Mumia πυροβολήθηκε και χτυπήθηκε από την αστυνομία και τελικά τον παγίδευσαν με κατηγορίες για το φόνο ενός αστυνομικού στις 9 Δεκέμβρη 1981. Από το 1983 βρίσκεται καταδικασμένος στη θανατική ποινή, δεν αποδέχεται τις κατηγορίες και μάχεται για τη ζωή του και την απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων του MOVE.

Έχουν περάσει πια 20 χρόνια από την επίθεση της 8ης Αυγούστου του 1978. Τα μέλη του MOVE έχουν περάσει σχεδόν το μισό της ελάχιστης ποινής τους στη φυλακή. Παρά τα εμπόδια του διαχωρισμού από τις αδερφές, τους αδερφούς, τους/τις συζύγους τους και τα παιδιά τους, παραμένουν αδάμαστοι και πιστοί στις ιδέες τους, τη ζωή, και τη διδασκαλία του John Africa. Έχουν γίνει διάφορες κινήσεις για συλλογή αιτήσεων για την αποφυλάκισή τους, όμως θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη δημόσια πίεση για κάτι τέτοιο.

Μπορείτε να γράψετε στους φυλακισμένους του MOVE στις παρακάτω διευθύνσεις

Debbie Simms Africa (006307), Janet Holloway Africa (006308) and Janine Philips Africa (006309) all at: SCI Cambridge Springs, 451 Fullerton Ave, Cambridge Springs, PA 16403-1238, USA.

Michael Davis Africa (AM4973) and Charles Simms Africa (AM4975) both at SCI Grateford, PO Box 244, Grateford, PA 19426-0244, USA.

Edward Goodman Africa (AM4974), 301 Morea Rd, Frackville, PA 17932, USA.

William Philips Africa (AM4984) and Delbert Orr Africa (AM4985) both at SCI Dallas Drawer K, Dallas, PA 18612, USA.

Για τον Mumia Abu Jamal

Ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο απέσυρε τη θανατική ποινή από τον πρώην Μαύρο Πάνθηρα και δημοσιογράφο Mumia Abu-Jamal, ενώ η ποινή του θα επανεξεταστεί. Κατηγορείται εδώ και 20 χρόνια, σύμφωνα με το δικαστή Judge Yohn , για την εκτέλεση ενός λευκού μπάτσου της Philadelphia στα 1981, του Daniel Faulkner. Ωστόσο, σε μια 272σέλιδη αναφορά του Yohn, μια βδομάδα σχεδόν μετά τη συμπλήρωση 20 χρόνων από το περιστατικό, ζητούνταν ακόμη 180 μέρες προκειμένου να οριστεί η τελική ποινή, υπογραμμίζοντας διάφορα λάθη στην θανατική ποινή που αποδώθηκε στη δίκη του 1982. Η εισαγγελέας της Philadelphia, Abraham θα προωθούσε την αναφορά του Yohn στο 3 Εφετείο της Philadelphia. Ο Yohn κατέληγε στο ότι οι οδηγίες και τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν στη δίκη του Mumia 19 χρόνια πριν ενδέχεται να έχουν μπερδέψει τους δικαστές και να συσκότισαν πιθανά ελαφρυντικά στοιχεία, στον υπολογισμό της ποινής.

Μπορείτε να γράψετε στον Mumia abu Jamal στη διεύθυνση:

Mumia Abu Jamal, (AM8335), SCI Greene, 175 Progress Drive, Waynesburg PA 15370, USA.

Για περισσότερες πληροφορίες: International Concerned Family and Friends of Mumia Abu-Jamal -PO Box 19709, Philadelphia, PA19143, USA or see www.mumia.org

Ο Mumia έχει γράψει δυο βιβλία στη φυλακή, το 'Live from Death Row' και το 'Death Blossoms', και τα δυο κυκλοφορούν από την AK Press.

*
Μπορείτε να γράψετε στο συμβούλιο εφετών, υποστηρίζοντας την αποφυλάκιση των μελών του MOVE, στους παρακάτω:

Chairman Catherine C Mcvey
Charles Fox
Michael Green
Jeffrey R. Imboden
Mathew T Mangino
Benjamen A. Martinez
Gerard N. Massoro
Judy Viglione
Lloyd A.White

at PENNSYLVANIA BOARD OF PROBATION AND PAROLE
1101 SOUTH FRONT STREET
SUITE 5100
HARRISBURG, PA 17104-2517
Τηλέφωνο: 001 -717-787-5699

*
FREE THE MOVE 9
FREE ALL POLITICAL PRISONERS
DOWN with the rotten cyst,m
ON THE MOVE M

On Vaggelis Botzatzis' case

Vaggelis Botzatzis has been remanded into custody accused of setting fire to two company cars owned by a energy/power company. According to the communique claiming responsibility for a group called "Antiauthoritarian Conscience Brigade" the person or persons unknown who carried out the arson did so in protest at the destruction of the natural environment and in support of the workers who died at the power plant.

You can check out that communique at: http://directactiongr.blogspot.com/2007/10/arson-against-ppc-vehicles-thessaloniki.html

Vaggelis is also accused of setting fire to a bank and starting a fire inside a French car dealership in the days of the recent riots by young people. Vaggelis denies all the allegations against him and maintains his innocence. You can communicate with the detainee (in Greek, English or French) at:

Vaggelis Botzatzis
Komotini Juridical Prison ("Dikastikes Fylakes Komotinis")
T.K. 69100
GREECE

Vaggelis is accused (under the "anti"terror law) with "Arson, repeated and in common, explosion, making and possessing explosive material, criminal organization, terrorist actions", and three felonies, and is in pre-trial detention (up to 18 months, according to the Greek laws). Three more persons are still fugitives, under the same case.

Letter from Anarchist Vaggelis Botzatzis

From the judicial prison of Komotini (24/1/8)

I am already 2 months imprisoned in the galleys of democracy. In the prisons effigies of prison society. I am pre-trial imprisoned with a made-up bill of indictments which is based on the testimony of a security guard (who asserts that he saw my car license plates) and by black-mailing inhumanely my companion, the secret police after an hour-long detention and intimidation threatened her and forced her to sign a totally made-up deposition. This deposition after a few days was denounced and refuted by my companion on her own in front of the interrogator as a product of black-mail.

Imprisoned by the anti-terror law, a law that aims at de-sensing acts and practices of resistance of symbolic actions, so it can show them as a threat to society, hiding in the meantime the fact that the terrorists are those who put forward these laws. In these frames, warrants are issued for 3 other comrades who are wanted by the police now.

Nothing is new or unfamiliar for anyone that has open eyes and is not possessed by illusions. Judges, prosecutors and interrogators imprison people before trial for each case that reaches their hands and give life-long sentences in order to hide their involvement in para-judge groups, who use the 18 month long pre-trial imprisonment as a penalty for cases that they know will get acquitted in the auditorium, following orders of each of their masters. Police that humiliate human dignity in police stations, who shoot in cold blood unarmed immigrants at the borders, who shoot in the head to "save" insured money, who "suicide" prisoners, who spray with chemicals those who decide to go against the will of the rulers. Media and journalists, political party, ministry, MP, millionaire employees, show an objectiveness which is nothing but the interests of their bosses. Assignees who are not boggled to sell-out for money and job careers. And next to this hodge-podge of institutionalists, a diffused social informery. Truck drivers, shop-owners and guards, everyday informers, defenders of the "honest sweat" of the banks, security guards and uniformed men, everywhere supervision and social control. Across this silence and obedience that is forced by this whole meshwork of authority, there are those who stand with clear glance and with sure steps they walk on the roads of insurrection.

Whether from inside the galleys of society, whether inside the social galley, the struggle goes on...

FREEDOM to the anarchists Yannis Dimitrakis, Yiorgos Vousis-Vogiatzis, Marios Tsourapas, Hrisostomos Kontorevithakis, Nikos Kountardas

FREEDOM for the fighter Vaggelis Pallis

SOLIDARITY to the 3 wanted comrades

FREEDOM TO ALL PRISONERS

Vaggelis Botzatzis
Judicial prisons of Komotini

Letter from the 3 wanted (27/1/8)

-Early hours of Monday 26/11/07

Comrade V.Botzatzis is arrested by plain clothes police while he was at his friend's house in Ano Poli, Thessaloniki, and his car is confiscated. He is taken to the main police station of Thessaloniki, where he is held for over 48 hours, in total isolation and without legal coverage.

The same day, Monday morning, and while the cops have already forced entry in Vangelis house and in his friend's, she (companion of Vangelis) is arrested at her workplace.

In the afternoon and evening of the same day, 4 more arrests of comrades who are politically closely related with Vangelis. 2 of them as well while working and the 2 other ones from a cafe in the centre of Thessaloniki. Late at night the 4 are let free while there is a solidarity demo where we were more of 100 people outside of the police station where Vangelis and his friend are still held.

-Tuesday 27/11/07 after 35 hours of detention, Vangelis friend is free. The same afternoon, Ano Poli (the broader area around our places of residence) is surrounded by police forces. 2 riot police buses are lined up in the neighborhood limits and tens of undercover cops, motorbike police and cop cars are moving provocatively around in the area. At the same evening we are informed that the anti-terror unit is forcing entry in our houses (in one of the two houses without the presence of a lawyer or a resident while in the other one a comrade is arrested and let free after a few hours. This fact made it clear to us that the police is trying to set up a dirty game against us by inventing "guilty".

-On Wednesday 28/11/07, an unsubstantial, invented deposition of Vangelis friend, a product of black-mail, of threats, of psychological violence and pressure, an unbelievable list of charges is made up for Vangelis and 3 arrest warrants are issued against us.

The charges we receive are 5 felonies and 3 delinquencies, specifically: Complete arson and in attempt in a group and continuously, complete explosion and in attempt in a group and continuously, construction and possession of explosive mechanism, distinguished occasion of private property damage, formation of a criminal group, terrorist actions in a group and continuously, illegal possession of weapons.

Vangelis denies the charges, he states that he is an anarchist and gets imprisoned at the judicial prisons of Komotini. Alike, the 3 of us don't accept any of the charges.

The Media in an admirable collaboration with the agents of authority take action. Publicized on the newspapers Makedonia, Ethnos and on the channels Mega, ET3, Alter, Alpha are the pictures of the 3 of us. Only the word "wanted" was missing and a cash award that would be given to any possible informer.

Inside this entire atmosphere, from the beginning with having any doubts we chose to escape. A choice so conscious as also political. We are anarchists and as that we realize the world around us. For us the struggle for freedom is the only way. The labels of innocent-guilty, ethical-unethical, good-bad are not recognized by us and we don't attempt to do it now. That's why we choose to not be victims of authority, of the processes, of laws, of austerity or leniency.

We realize ourselves as political beings that belong in the anarchist-revolutionary movement. Our participation in this is a way to exist in the present without having to wait resignedly for an earthly paradise of social justice but by putting forward the everyday pursuit and the rupture between institutions and relationships for regaining human dignity.

We exist in a condition of today, without evangelizing a "better tomorrow", we live and struggle for today, while putting perspectives for the future. We consider the triptych "yesterday-today-tomorrow" a beginning for fertile criticism. We learn from our mistakes and move away from them.

We realize our existence-realization as an enemy towards the existing. Actively we stand opposed to all those who reflect this compromised society, which we see as a whole and not only to its authoritative factors and institutions but to the whole of its besotted citizens. Those who with their "neutral" stance which is not neutral at all because silence is complicity, are trying to gain a sure place in this system, ruled by complexes of micro-authorities. Whether those who voluntarily play their roles of lawful citizens-conscious informers where the rules, the laws and order gain ethical power alike the obedience to death of modern social cemeteries.

It was, it is and it will always be our choice to stand across all this scum, and the reason is no other than that our life and our freedom, nobody else except us can determine.

We were, we are and we will always be attackers on this world that the only it has to put front is apathy, sureness and self-slavery.

Our realizations look like impetuous waters that try to take with them the orders of authority whichever form they have. The rocks of the legality limits, which artily tries to force the radical components of this society, would not block their road.

We didn't compromise and we would never compromise with this old world. Because we never possessed a position in the authority corral. Because our dignity would never let us follow by our own will the tactic of being the sheep ready to be slaughtered. Because we know very well your "chaste" democracy, the democracy of totalitarianism, of control and security-insecurity. Because we are humans and we would never exchange our freedom at any cost.

See you at the theatrical show that you call court.

ON THE ROAD TOWARDS FREEDOM

NOTHING HAS FINISHED EVERYTHING CONTINUOUS

FREEDOM FOR COMRADE VANGELIS BOTZATZIS

Dimitra S., Kostas H., Ilias N.

Για την υπόθεση του Βαγγέλη Μποτζατζή

Ο Βαγγέλης Μποτζατζής βρίσκειται προφυλακισμένος από τις 29/11/2007, κατηγορούμενος μεταξύ άλλων (ενός εμπρησμού σε υποκατάστημα τράπεζας Millennium από τους "Εμπρηστές ενάντια στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία" σε ένδειξη συμπαράστασης στον κρατούμενο αναρχικό Γιάννη Δημητράκη και ενός εμπρησμού, και κάποιων εμπρησμών οχημάτων σε γαλλική αντιπροσωπεία αυτοκινήτων τις μέρες της πρόσφατης εξέγερσης στα προάστεια του Παρισιού) για μια ενέργεια με περιβαλλοντικά κίνητρα. Πιο συγκεκριμένα, κατηγορείται για έναν εμπρησμό δυο οχημάτων της ΔΕΗ, οι δράστες του οποίου κατέφυγαν στην πράξη αυτή ενάντια στην υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και τους θανάτους εργαζομένων για τους οποίους ευθύνεται η ΔΕΗ.

Η ανάληψη ευθύνης για εκείνη την ενέργεια μπορεί να βρεθεί εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=786516

Ο ίδιος, αρνείται κάθε κατηγορία εις βάρος του, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η αστυνομία βασίζει το κατηγορητήριο στην μαρτυρία ενός σεκιουριτά, ότι αναγνώρισε το αυτοκίνητο του Βαγγέλη μετά από έναν εμπρησμό. Βρίσκεται προφυλακισμένος στις: Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής, Τ.Κ. 69100. Κατηγορείται με τον "αντι"τρομοκρατικό νόμο για "εμπρησμό, κατ' εξακολούθηση και από κοινού, έκρηξη, κατοχή και παρασκευή εκρηκτικών υλών, εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις", και 3 πλημμελήματα. Ακολουθούν γράμματά του, αλλά και ανοιχτή επιστολή των άλλων 3 ατόμων που διώκονται για την ίδια υπόθεση:

Κείμενο του προφυλακισμένου αναρχικού Βαγγέλη Μποτζατζή από τις φυλακές Κομοτηνής

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 26/11/2007 και ενώ κοιμόμουν στο σπίτι της συντρόφου μου, ένα συμβατικό αυτοκίνητο της ασφάλειας ήρθε και με προσήγαγε στο Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, παίρνοντας μαζί και το αυτοκίνητο. Όπως μου είπαν, κάποιος είχε δει το αυτοκίνητό μου στο σημείο που σημειώθηκε εμπρησμός σε αντιπροσωπία αυτοκινήτων. Στις 12 το μεσημέρι της ίδιας μέρας, με μια θεαματική επιχείρηση, 20 άνδρες της ασφάλειας και της σήμανσης με οδήγησαν σιδηροδέσμιο στο σπίτι της συντρόφου μου, ώστε να κάνουν έρευνα. Την ίδια στιγμή, μια άλλη ομάδα αστυνομικών έκανε έλεγχο στο σπίτι που μένω με τον αδερφό μου. Το απόγευμα της Τρίτης, στις 17:30 και ενώ δεν μου είχαν επιτρέψει ως τότε καμμιά επαφή με δικηγόρο, μου ανακοινώνουν το κατηγορητήριο. Αυτό περιλαμβάνει 5 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα, και πιο συγκεκριμένα εμπρησμό τελειωμένο και σε απόπειρα, από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, έκρηξη τελειωμένη και σε απόπειρα, από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, κατασκευή και και κατοχή εκρηκτικού μηχανισμού, διακεκριμένη περίπτωση φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, παράνομη οπλοκατοχή. Ταυτόχρονα μου είπαν ότι σε μισή ώρα θα περνούσα από τον εισαγγελέα. Παράλληλα μου ανακοίνωσαν ότι για την ίδια υπόθεση καταζητούνται άλλοι 3 αναρχικοί, που αντιμετωπίζουν το ίδιο κατηγορητήριο.
Από την πρώτη στιγμή τους δήλωσα πως είμαι αναρχικός και πως δεν αποδέχομαι καμμιά κατηγορία.

Είναι περισσότερο από εμφανές ότι η χρονική συγκυρία που συμβαίνουν όλα αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία. Σε μια περίοδο αναδιάταξης του ελέγχου και της καταστολής και επίθεσης σε κάθε μορφής δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις, το κράτος και οι μηχανισμοί του ενεργοποιούν κάθε δυνατό μέσο για να πετύχουν την εδραίωσή τους. Στην προκειμένη περίπτωση, ποινικοποιώντας πολιτικά φρονήματα και συντροφικές σχέσεις, ενεργοποιούν τον λεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο και δημιουργούν τον εσωτερικό εχθρό: τους «τρομοκράτες» αναρχικούς. Από κοντά και τα Μ.Μ.Ε. που κομματιάζουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας στο βωμό του θεάματος.

Από το βράδυ της Πέμπτης 29/11/2007 βρίσκομαι προφυλακισμένος στις δικαστικές φυλακές Κομοτηνής, περιμένοντας τη δίκη.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν τέλειωσε και όλα συνεχίζονται.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

Βαγγέλης Μποτζατζής 30/11/2007

Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Βρίσκομαι ήδη σχεδόν 2 μήνες φυλακισμένος στα κάτεργα της δημοκρατίας. Στις φυλακές ομοίωμα της κοινωνίας φυλακής. Προφυλακισμένος με ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο, που βασίζεται στη μαρτυρία ενός σεκιουριτά (που ισχυρίζεται ότι είδε τις πινακίδες του αυτοκινήτου μου) και στον κατάφωρο και απάνθρωπο εκβιασμό της συντρόφου μου, την οποία η ασφάλεια , μετά από πολύωρη κράτηση και εκφοβισμό, ανάγκασε να υπογράψει μια εξ’ ολοκλήρου κατασκευασμένη κατάθεση. Αυτή την κατάθεση, η ίδια η σύντροφός μου, μετά από λίγες μέρες, την κατήγγειλε και την αναίρεσε στον ανακριτή ως προιόν εκβιασμού. Προφυλακισμένος βάσει του τρομονόμου, ενός νόμου, που ως μόνο σκοπό έχει να απονοηματοδοτήσει πράξεις και πρακτικές αντίστασης, συμβολικές ενέργειες, ώστε να τις παρουσιάσει ως απειλή για την κοινωνία, αποκρύπτοντας παράλληλα ότι τρομοκράτες είναι αυτοί που θεσπίζουν τέτοιους νόμους. Σ’ αυτά τα πλαίσια εκδίδονται εντάλματα για άλλους 3 συντρόφους οι οποίοι αναζητούνται από την αστυνομία.

Τίποτα δεν είναι πρωτόγνωρο ή πρωτοφανές για όποιον έχει τα μάτια του ανοιχτά και δεν διακατέχεται από αυταπάτες. Δικαστές, εισαγγελείς και ανακριτές προφυλακίζουν για κάθε υπόθεση που φτάνει στα χέρια τους και μοιράζουν ισόβιες για να αποκρύψουν τη συμμετοχή τους σε παραδικαστικά κυκλώματα, που χρησιμοποιούν τη 18μηνη προφυλάκιση ως ποινή για υποθέσεις που ξέρουν ότι θα αθωωθούν στο ακροατήριο, ακολουθώντας τις προσταγές των εκάστοτε αφεντικών τους. Αστυνομικοί που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στα αστυνομικά κρατητήρια, που πυροβολούν εν ψυχρώ άοπλους μετανάστες στα σύνορα, που πυροβολούν στο κεφάλι για να «σώσουν» ασφαλισμένα χρήματα, που «αυτοκτονούν» κρατούμενους, που ψεκάζουν με χημικά όσους αποφασίζουν να εναντιωθούν στη βούληση των κυρίαρχων. ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, υπάλληλοι κομμάτων, υπουργών, βουλευτών και εφοπλιστών, παρουσιάζουν μια αντικειμενικότητα που δεν είναι παρά το συμφέρον των αφεντικών τους. Εντολοδόχοι που δεν διστάζουν να ξεπουληθούν με αντάλλαγμα τα λεφτά και την εργασιακή τους ανέλιξη. Και πλάι σε όλο αυτό το συρφετό των θεσμικών, ένας διάχυτος κοινωνικός χαφιεδισμός. Φορτηγατζήδες, καταστηματάρχες και φρουροί, καθημερινοί χαφιέδες, υπερασπιστές του «τίμιου ιδρώτα» των τραπεζών, σεκιουριτάδες και ένστολοι, παντού επιτήρηση και κοινωνικός έλεγχος. Απέναντι στη βουβαμάρα και την υποταγή που επιβάλλει αυτό το καθολικό πλέγμα εξουσίας, στέκονται αυτοί και αυτές, που με καθαρό βλέμμα και με αποφασισμένα βήματα, βαδίζουν στους δρόμους της εξέγερσης. Είτε μέσα από τα κάτεργα της κοινωνίας, είτε μέσα από την κοινωνία κάτεργο, ο αγώνας συνεχίζεται...

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους αναρχικούς Γιάννη Δημητράκη, Γιώργο Βούτση- Βογιατζή, Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη, Νίκο Κουνταρδά.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον αγωνιστή Βαγγέλη Πάλλη
Αλληλεγγύη στους 3 διωκόμενους συντρόφους
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

Βαγγέλης Μποτζατζής,

Δικαστικές φυλακές Κομοτηνής 24/1/2008

ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ 3 ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ

- Ξημερώματα της Δευτέρας 26/11/07

Ο σύντροφος Β. Μποτζατζής προσάγεται από αστυνομικούς με πολιτικά, ενώ βρισκόταν στο σπίτι της φίλης του στην Ά. Πόλη και κατάσχεται το αυτοκίνητό του. Οδηγείται στην Γ.Α.Δ.Θ. , όπου κρατείται πάνω από 48 ώρες, σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης και χωρίς νομική κάλυψη.

Την ίδια μέρα, Δευτέρα πρωί, και ενώ οι μπάτσοι έχουν ήδη εισβάλει στο σπίτι του Βαγγέλη και στο σπίτι της φίλης του, προσάγεται και η ίδια από το χώρο εργασίας της.

Το μεσημέρι και το απόγευμα της ίδιας μέρας, γίνονται άλλες 4 προσαγωγές συντρόφων που συνδέονται φιλικά και πολιτικά με το Βαγγέλη. Οι δύο επίσης εν ώρα εργασίας τους, ενώ οι άλλοι δύο μέσα από καφετέρια, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αργά το βράδυ οι 4 αφήνονται ελεύθεροι, ενώ προηγείται συγκέντρωση αλληλεγγύης όπου παρευρεθήκαμε πάνω από 100 άτομα έξω από τη Γ.Α.Δ.Θ.. Ο Βαγγέλης και η φίλη του συνεχίζουν να κρατούνται.

- Τρίτη 27/11/07 μετά από 35 ώρες κράτησης η φίλη του Βαγγέλη αφήνεται ελεύθερη. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας η Άνω Πόλη (δηλ. η ευρύτερη περιοχή γύρω από τους χώρους κατοικίας μας) πολιορκείται από δυνάμεις της αστυνομίας. Δύο κλούβες παρατάσσονται στα όρια της γειτονιάς και δεκάδες ασφαλίτες, ζητάδες και περιπολικά κινούνται προκλητικά στην περιοχή. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πληροφορούμαστε ότι γίνεται έφοδος της αντιτρομοκρατικής στις κατοικίες μας. (σημ.: στο ένα από τα δύο σπίτια χωρίς την παρουσία δικηγόρων ή κατοίκου, ενώ στο άλλο προσάγεται και μια συντρόφισσα που αφήνεται ώρες αργότερα). Αυτό το γεγονός μας κατέστησε πλέον σαφές, ότι η αστυνομία προσπαθεί να στήσει ένα βρώμικο παιχνίδι εις βάρος μας κατασκευάζοντας “ενόχους”.

- Την Τετάρτη 28/11/07, με βάση μια ανυπόστατη, κατασκευασμένη κατάθεση της φίλης του Βαγγέλη, προϊόν εκβιασμών, απειλών, ψυχολογικής βίας και πίεσης, στήνεται ένα απίστευτο κατηγορητήριο για τον Βαγγέλη και εκδίδονται άλλα 3 εντάλματα σύλληψης εις βάρος μας.

Οι κατηγορίες που μας αποδίδουν είναι 5 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα, και συγκεκριμένα: εμπρησμός τελειωμένος και σε απόπειρα από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, έκρηξη τελειωμένη και σε απόπειρα από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικού μηχανισμού, διακεκριμένη περίπτωση φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, παράνομη οπλοκατοχή.

Ο Βαγγέλης αρνείται τις κατηγορίες, δηλώνει αναρχικός και προφυλακίζεται στις δικαστικές φυλακές Κομοτηνής. Ομοίως και οι 3 μας δεν αποδεχόμαστε καμία από τις κατηγορίες.

Τα Μ.Μ.Ε. σε αγαστή συνεργασία με τους φορείς της εξουσίας αναλαμβάνουν δράση. Δημοσιοποιούνται στις εφημερίδες Μακεδονία και Έθνος, καθώς και στα κανάλια Mega, ET3, Alter και Alpha οι φωτογραφίες και των 3 μας. Έλειπε μόνο η λέξη “καταζητείται” και η αμοιβή που θα δίδονταν σε κάθε ενδεχόμενο ρουφιάνο.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, από την αρχή και χωρίς να αμφιβάλουμε καθόλου, επιλέξαμε την φυγή. Επιλογή τόσο συνειδητή όσο και πολιτική. Είμαστε αναρχικοί και ως τέτοιοι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Για μας ο αγώνας για ελευθερία είναι μονόδρομος. Τα δίπολα αθώος-ένοχος, ηθικός-ανήθικος, καλό-κακό, δεν τα αναγνωρίζουμε και ούτε προτειθόμαστε να το κάνουμε τώρα. Γι’ αυτό, επιλέγουμε να μην γίνουμε θύματα της εξουσίας, των διαδικασιών, των νόμων, της αυστηρότητας ή της επιείκειας.

Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως πολιτικά όντα που ανήκουν στον αναρχικό-επαναστατικό χώρο. Η συμμετοχή μας σ’ αυτόν είναι ένας τρόπος να υπάρχουμε στο σήμερα δίχως να προσμένουμε καρτερικά έναν επίγειο παράδεισο κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά προωθώντας την καθημερινή αναζήτηση και την ρήξη ανάμεσα σε θεσμούς και σχέσεις για την επανάκτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Υπάρχουμε στη συνθήκη του σήμερα, χωρίς να ευαγγελίζουμε ένα “καλύτερο αύριο”, ζούμε και παλεύουμε για το τώρα, βάζοντας προοπτικές για το μέλλον. Θεωρούμε το τρίπτυχο “χθες-σήμερα-αύριο” έναυσμα για γόνιμη κριτική. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προχωράμε πιο πέρα από αυτά.

Αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη-αντίληψη μας εχθρική προς το υπάρχον. Ενεργητικά στεκόμαστε αντίθετοι προς όλους αυτούς που αντικατοπτρίζουν αυτή τη συμβιβασμένη κοινωνία, την οποία βλέπουμε συνολικά και όχι μόνο ως προς τους εξουσιαστικούς της παράγοντες και θεσμούς αλλά και στην ολότητα των αποχαυνωμένων υπηκόων της. Αυτούς που με την “ουδέτερη” στάση τους, που μόνο ουδέτερη δεν είναι, γιατί η σιωπή είναι συνενοχή, προσπαθούν να “κατακτήσουν” μια βολεμένη θέση σε αυτό το σύστημα, κυριευμένοι από συμπλέγματα μικρο-εξουσίας. Είτε αυτούς που αναλαμβάνουν εθελοντικά το ρόλο του ευυπόληπτου πολίτη – συνειδητού ρουφιάνου όπου οι κανόνες, οι νόμοι και η τάξη αποκτούν ηθική ισχύ όμοια με την υποταγή στο θάνατο των σύγχρονων κοινωνικών νεκροταφείων.

Ήταν, είναι και θα είναι επιλογή μας να στεκόμαστε απέναντι σε όλη αυτή τη βρωμιά, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι τη ζωή και την ελευθερία μας, δεν μπορεί κανείς άλλος εκτός από μας να καθορίσει.

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε επιθετικοί σε αυτόν τον κόσμο που το μοναδικό που έχει να προτάξει είναι η απάθεια είναι η απάθεια, το βόλεμα και η εθελοδουλεία.

Οι αντιλήψεις μας, μοιάζουν με ορμητικά νερά, που προσπαθούν να παρασύρουν τις προσταγές της εξουσίας, όποιες κι αν είναι οι μορφές της. Οι βράχοι των ορίων της νομιμότητας, που έντεχνα προσπαθεί αυτή να επιβάλλει στα ριζοσπαστικά κομμάτια αυτής της κοινωνίας, δεν πρόκειται να τους φράξουν το δρόμο.

Δεν συμβιβαστήκαμε και ούτε πρόκειται να συμβιβαστούμε με αυτόν τον γερασμένο κόσμο.

Επειδή ποτέ δεν κατείχαμε μια θέση στο μαντρί της εξουσίας.

Επειδή η αξιοπρέπεια μας δεν θα μας επέτρεπε ποτέ να ακολουθήσουμε οικειοθελώς την τακτική των “προβάτων επί σφαγή”.

Επειδή την “αγνή” δημοκρατία σας την γνωρίζουμε καλά, τη δημοκρατία του ολοκληρωτισμού, του ελέγχου και της ασφάλειας-ανασφάλειας.

Επειδή είμαστε άνθρωποι και δεν θα ανταλλάσσαμε την ελευθερία μας με οποιοδήποτε άλλο τίμημα.

Θα τα πούμε στη δημοκρατική σας θεατρική παράσταση που ονομάζεται δικαστήριο.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ

Δήμητρα Σ. – Κώστας Χ. – Ηλίας Ν.